Thursday, April 29, 2010

अस्मिता आपली आणि त्यांची!

मराठीसाठी आता सरकारनं स्वतंत्र खातं नेमायचं ठरवलं आहे. आनंद आहे. पण या खात्याचं इतर खात्यांसारखं "सरकारीकरण' होऊ नये. पण तरीही प्रश्‍न पडतातच. हे खातं नेमकं काय करेल? आपल्या भाषेवर प्रेम करा हे मुळात आपल्याच लोकांना सांगयला लागणं हे किती दुर्देवी आहे. स्वभाषेबद्दल कमालीची अनास्था बाळगणारी आपल्यासारखी कर्मदरिद्री जमात जगात कुठेही नसेल.

गेल्याच महिन्यात मी थायलंडला गेले होते. पर्यटकांना दाखवले जाणारे वेगवेगळे कार्यक्रम बघत होते. थायी कल्चरल शो असो, की ओरांग उटांग शो, एलिफंट शो असो की डॉल्फिन शो, हे सगळे शो बघायला बहुसंख्य पर्यटकच होते. म्हणजे पर्यटकांना अर्थातच परदेशी पर्यटकांना समोर ठेवूनच त्यांची निर्मिती केलेली होती. तरीही हे सगळे शो थायी भाषेतच होते. शोच्या शेवटी थोडक्‍यात त्यांचा सारांश सांगितला जायचा.

पर्यटनावर हा देश मोठ्या मोठ्या प्रमाणावर अवलंबून आहे. पर्यटकांसाठी या देशाने मखमली पायघड्या घातल्या आहेत. अगदी सेक्‍स टुरिझमही वाढवलं आहे. पण आपल्या भाषेची अस्मिता मात्र गहाण ठेवलेली नाही.

आपण मात्र सगळ्यात पहिल्यांदा तीच गहाण टाकली आहे.

No comments:

Post a Comment