विद्यार्थी मित्रांनो, जगण्यात मजा आहे...---

एक तरूण एका मानसोपचारतज्ञांना भेटायला आला. तो शिकणारा विद्यार्थी होता. आपल्याला जगायचंच नाहीय असं त्याचं म्हणणं होतं. जगण्यात कसा अर्थ नाही ते तो पुन्हा पुन्हा सांगत होता. मी आज ना उद्या माझं जीवन संपवल्याशिवाय राहणार नाही.बोलता बोलता तो थांबला आणि टेबलवर असलेल्या पाण्याच्या ग्लासकडे बोट दाखवून म्हणाला, या ग्लासमध्ये अगदी काठोकाठ मीठ भरलं तर काय होईल? सॅच्युरेशन! तेच झालंय माझ्या आयुष्याचं. म्हणून मला जगायचं नाहीय.आपण आपली बाजू मांडताना केवढा चांगला युक्तिवाद केला अशा थाटात तो होता.मानसोपचारतज्ञ शांतपणे म्हणाले, पण हेच मीठ चांगल्या पिंपभर पाण्यात घातलं, वर साखर आणि लिंबू घातलं तर उत्तम सरबत होईल. कितीतरी तहानलेल्यांना ते थंडावा देईल!या युक्तिवादावर त्या तरूणाकडे उत्तर नव्हतं. कारण विद्यार्थी मित्र मैत्रिणींनो, जगण्याला उत्तर जगणं हेच असू शकतं.कारण खरी मजा जगण्यातच आहे. पर्ल बकच्या "द गुड अर्थ' मधला कोवळा चिनी शेतकरी तुम्हाला माहीत आहे का? किंवा मार्गारेट लंडनच्या "गॉन विथ द विंड'मधली एवढीशी स्कार्लेट ओ हारा?जगावं की मरावं असा प्रश्‍न पडावा अशी संकटं त्यांच्यावर येतात. पण एखादी दोरी घेऊन गळफास लावावा आणि सगळे प्रश्‍न एकदाचे संपवून टाकावेत हा "सोपा' पर्याय ते निवडत नाहीत. ते निवडतात जगण्याशी भिडण्याचा मार्ग. कधी थकतात. कधी थांबतात. कधी आनंदाच्या शिखरावर चढतात. पण ते लढतात.आपल्याकडेही जगण्याशी भिडणाऱ्यांची उदाहरणं काही कमी नाहीत. रामायण-महाभारतात राम- लक्ष्मणावर पांडवांवर आकाशच कोसळलं होतं, तेव्हा ते तुमच्याच वयाचे होते. शिवाजी महाराजांनी अशाच तुमच्यासारख्याच वयात हिंदवी स्वराज्याचा वसा घेतला आणि अवघ्या मुगल साम्राज्याला अंगावर घेतलं तेव्हा भावी संकटांचा किती ताण त्यांच्या मनावर असेल?देशाच्या स्वातंत्र्यलढ्यात नंतर मोठी झालेली अनेकांनी आपल्या शालेय जीवनातच स्वतला इंग्रज राजवटीविरूध्द झोकून दिलं तेव्हा जगण्याचा सगळा ताण त्यांच्यावर असणारच की!तुम्हाला आवडणारे, क्रिकेटपटू घ्या, सिनेमातले हिरो घ्या. त्यांच्या त्यांच्या क्षेत्रातले ताणतणाव त्यांनी अनुभवलेले असतात. "टू बी ऑर नॉट टू बी' या प्रश्‍नाला तेही सामोरे गेलेले असतात. पण त्यांचं यश हेच असतं की मरावं का या प्रश्‍नाला त्यांनी "जगून बघावं' हेच उत्तर शोधलेलं असतं. दोस्त हो, जगणं सोपं नाही. ते अवघडच आहे. पण म्हणूनच त्याचं आव्हान स्वीकारण्यात खरी गंमत आहे. ही गंमत तुम्ही कधी अनुभवली आहे का?सचिन तेंडुलकरला जास्तीत जास्त रन काढायच्या असतात. पीचवर उभं राहिल्यावर येणारा त्याचा ताण आणि मग मनसोक्त सेंच्युरी मारल्यानंतर हलकं होणारं त्याचं मन... अभ्यासाचा तुम्हाला येणारा ताण आणि चांगले मार्क मिळाल्यावर खुलणारं हसू सचिनपेक्षा वेगळं असू शकतं का सांगा? आहे की नाही यात गंमत?यापेक्षाही जास्त गंमत आपल्या रोजच्या आयुष्यात आहे. फक्त आपल्याकडे बघायची नजर हवी. रोज उगवणारा सूर्य तोच. मावळणारा सूर्य तोच. तीच पूर्व दिशा, तीच पश्‍चिम. पण आपला दिवस मात्र रोज नवा. यात गंमत नाही?एकीकडे रोज सकाळी चिवचिवत येणाऱ्या चिमण्या, तर दुसरीकडे लाखो किलोमीटरचं अंतर कापून आपल्याला दर्शन द्यायला येणारे फ्लेमिंगो ही निसर्गाची किती मोठी गंमत आहे! आपण बटण दाबलं की उजेड पडतो, एक फोन हातात घेतला बोटांच्या टोकावर सगळी दुनिया असते. आपण टीव्ही लावला तर एका क्षणात जगाच्या कानाकोपऱ्यातला "आँखो देखा' समजून घेऊ शकतो. इंटरनेटवर जाऊन माहितीच्या महापुरात हरखून जाऊ शकतो. ही सगळी किती मजा आहे. जगण्यावर प्रेम असणाऱ्या माणसांनी आपल्याला आवडणाऱ्या गोष्टीत जीव झोकून दिला. तहानभूक हरपून जगण्याचा शोध घेतला म्हणूनच हे सगळे शोध लागले. ग्रॅहम बेलनं जगण्याचा, अभ्यासाचा किंवा कोणताही ताण सहन होत नाही म्हणून आत्महत्येचा मार्ग निवडला असता तर आपण टेलिफोन आलाच नसता. आपल्याला या सगळ्या मोठ्या मोठ्या गोष्टींचं कौतुक वाटतं. कवी लोकांना तर जमिनीचं कवच भेदून उगवणाऱ्या हिरव्या कौतुकाची, साध्या गवताच्या पात्याचीही मजा वाटते. अशा पहिल्यावहिल्या हिरव्या तृणपात्याचा सत्कार करायला ते उत्सुक असतात. तेव्हा सगळ्या ताणतणावांना झेलत, आव्हानांना सामोरं जात जगण्याला भिडा. दोस्तहो मनसोक्त जगा.हे सगळं जग खास तुमच्यासाठी आहे.तुम्हाला कुणी दिला आत्महत्या करायचा अधिकार?